Skip navigation MENU

Mantelzorgwaardering

De gemeente Nunspeet vindt het belangrijk om mantelzorgers te waarderen voor en te erkennen in de zorg die zij bieden aan hun naaste. Elk jaar biedt de gemeente Nunspeet in november rond de Dag van de Mantelzorg (jaarlijks op 10 november) een mantelzorgwaardering aan. Deze bestaat uit cadeaubonnen van 5 maal €10,= te besteden bij aangesloten lokale ondernemers in de gemeente. Iedereen die ingeschreven staat bij het Steunpunt Mantelzorg ontvangt eind oktober hierover nadere informatie van de gemeente.

Lees verder voor een aantal mantelzorgsituaties

Situatie 1

Paul en Ilonka hebben twee dochters: Norah (11) en Fleur (8). Aan de buitenkant lijkt het een normaal gezin: een ouderpaar met twee leuke meiden. En toch, wat weinig mensen weten, is dat Paul eigenlijk al vanaf zijn tienerjaren lijdt aan depressiviteit. Afgewisseld met manische periodes.

Voor het gezin betekent dit, dat in het gezin veel om de conditie van Paul draait. Als hij een manische periode heeft, neemt hij door zijn drukke gedrag veel ruimte in. Hij domineert dan met zijn onrust het hele gezin. In die periodes gaat hij met de kinderen dure dagjes uit, geeft veel geld uit, slaapt weinig en is prikkelbaar. Soms deelt hij fysiek klappen uit als iets niet snel genoeg gaat naar zijn zin. Terwijl, wanneer hij in de depressieve periode zit, hij op de bank hangt en lusteloos is. Dan komt er niets uit Paul  en leeft hij in zijn eigen wereld.

Norah en Fleur kunnen eigenlijk nooit vriendinnetjes mee naar huis nemen, want in beide situaties doet papa niet leuk. Vriendinnetjes zijn vaak een beetje bang voor hun papa. Moeder Ilonka heeft een goede baan en verdient het hoofdinkomen van het gezin, maar is daardoor ook weinig thuis. Norah en Fleur hebben daardoor al jong geleerd om mee te helpen in het gezin. Dat doen ze ook: praktisch bijvoorbeeld door boodschapjes te doen en de was op te hangen. Maar ze doen het ook door samen geen ruzie te maken. Of door puzzeltjes met papa te doen of liedjes te zingen als hij zo ‘moe’ op de bank hangt. Door ‘lief’ te zijn. Elke dag weer ‘lief zijn’.

Norah en Fleur zijn jonge mantelzorgers of ook wel zgn. KOPP-kinderen. KOPP is de afkorting van ‘Kinderen met een Ouder met Psychiatrische Problematiek’.

Situatie 2

Freek en Dorien Gaastra wonen alweer ruim dertig jaar met veel plezier in Nunspeet. Ze zijn toentertijd vanuit Friesland naar Nunspeet verhuisd, omdat Freek op de kazerne op ’t Harde ging werken. Inmiddels is hij al diverse jaren met de VUT.

Toentertijd hadden ze zich samen erg op deze VUT-periode verheugd, want ze hadden nog grote reisplannen. Daar is het echter uiteindelijk niet van gekomen. In 2014 kreeg Dorien uit het niets een forse hersenbloeding. Sinds die tijd is hun hele leven ondersteboven gegaan. Na een intensieve periode van maandenlange revalidatie in Zwolle is Dorien uiteindelijk thuis gekomen. Ze zit in een aangepaste rolstoel en wordt twee keer per week gedoucht door de thuiszorg. Drie dagen per week gaat ze naar de dagbehandeling, zodat Freek even ‘vrij af’ heeft. “Respijtzorg noemde de dame van de Wmo dat bij het keukentafelgesprek”, zo vertelt Freek. “Voor mij betekent het simpel weg, dat ik Dorien niet de hele dag in de gaten hoef te houden. Want ja, eerlijk gezegd is het soms best zwaar. Dorien kan zelf weinig meer en ik moet haar de hele dag alles aangeven of bezig houden. Dan zijn die drie dagen vrij af best lekker!”

Vorig najaar is Freek naar de partnercursus NAH bij Steunpunt Mantelzorg geweest. Daar kreeg hij informatie over Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Ook ontmoette hij daar mensen die net als hij een partner hebben met NAH. Freek: “Dat was prettig. Daar hoefde ik niks uit te leggen. En ik herkende veel in de verhalen van anderen. Ik snap nu ook nóg beter wat er met Dorien aan de hand is.” Freek voelt zich geen mantelzorger van Dorien. En toch, hij ís het wel!

Situatie 3

Nyla Yilmaz (21 jaar) is 2e-jaarsstudente communicatie aan Windesheim in Zwolle. Naast haar studie zorgt Nyla ook voor haar moeder met uitgezaaide borstkanker. Haar vader kan geen auto rijden. Op dagen dat de buurvrouw niet kan rijden, probeert Nyla zoveel mogelijk als taxi in te springen als haar moeder voor behandelingen naar het ziekenhuis moet. Ook doet ze wekelijks de boodschappen voor haar ouders. Toen een jaar geleden de diagnose bij haar moeder bekend werd, was Nyla bang dat haar studie onder de mantelzorgtaken zou lijden. Dat zorgde toen wel voor slapeloze nachten, want door de mantelzorg zou ze bijvoorbeeld studievertraging op kunnen lopen. Terwijl ze haar studie ook het liefst binnen vier jaar wilde halen.

Afgelopen voorjaar werd het Nyla wat teveel. Ze legde de lat te hoog voor zichzelf. Er kwam te veel druk op haar schouders met veel stress tot gevolg. Ze raakte gefrustreerd van haar eigen perfectionisme en reageerde dat vooral af op de mensen in haar omgeving. Ze is via de huisarts doorgestuurd naar Steunpunt Mantelzorg waar ze in een paar gesprekken leerde om betere prioriteiten te stellen. Zo heeft Nyla toen concrete afspraken gemaakt met haar ouders. Zo zorgt de Thuiszorg voor de persoonlijke verzorging van haar moeder. Daar is Nyla blij mee. En op de dagen dat Nyla boodschappen doet voor haar ouders eet ze ook met hen mee, zodat ze zelf geen eten hoeft te koken. Zo helpen ze elkaar over en weer.

Situatie 4

Lucie Dijkerman (38 jaar) zorgt al vier jaar voor haar buurvrouw (59 jaar) met een licht verstandelijke beperking. Toen Lucie in deze straat kwam wonen, merkte ze direct aan Mieke dat het niet zo goed met haar ging. Ze zag er moe en mager uit en ze had vaak vlekken op haar kleren. Lucie, zelf werkzaam in het zorg, merkte het al gauw op en maakte met regelmaat contact met Mieke. Lucie vroeg Mieke of ze een keer bij haar kwam eten en zo kwam van het één het ander.

Mieke werkt een aantal dagen bij de Sociale werkvoorziening en woont al langer op zichzelf. Toch lukt het haar niet goed om naast haar werk ook haar huishouden op orde te houden. Ze weet niet goed hoe ze het allemaal aan moet pakken. Ook warme maaltijden schieten er wel eens bij in evenals de administratie. Eerder gaf haar moeder haar wel eens een paar warme maaltijden mee. Maar sinds haar moeder in 2014 vrij plotseling is overleden, is dat stukje zorg en toezicht weg gevallen. Daarom kijkt Lucie nu bijna dagelijks even bij Mieke om de deur. Ook mag Lucie inmiddels met Mieke mee kijken met haar administratie. Twee jaar geleden bleek Mieke diabetes te hebben. Sinds die tijd is Lucie de grote stimulans voor Mieke om op tijd naar de praktijkondersteuner bij de huisarts te gaan voor de controles en om regelmatig naar de pedicure te gaan om voetwondjes te laten verzorgen. Mieke kan zich geen betere buurvrouw voorstellen: “Lucie is goud voor mij.” Anderzijds is Mieke voor Lucie ook belangrijk. Als Lucie nachtdienst heeft, zorgt Mieke dat ze voor Lucie boodschappen doet. En als er een pakketje voor Lucie bezorgd wordt, pakt Mieke het aan. Zo helpen ze elkaar over en weer.

Copyright 2023 Het Venster Nunspeet

Privacy & cookiesNaar boven